porcelain
Porcelana – rodzaj białej, przeświecającej ceramiki wysokiej jakości, wynaleziony w Chinach w VII w. Porcelana jest wytwarzana z mieszanki glinki kaolinowej ze skaleniem i kwarcem poprzez wypalanie uformowanych wyrobów w temperaturze od 920-980 °C.
W Europie technologię produkcji odkrył w początkach XVIII w. Ehrenfried Walther von Tschirnhaus. Po jego śmierci prace kontynuował w Dreźnie i Miśni jego uczeń Johann Friedrich Böttger, alchemik elektora saskiego i króla Rzeczypospolitej Augusta II. Było to osiągnięcie bardzo ważne, także ze względu na rosnące w tamtym czasie zainteresowanie chińszczyzną. Porcelanę wyrabianą w Saksonii nazywano "białym złotem" dlatego, że zastępowała złoto jako królewski podarunek, osiągając ceny porównywalne do kruszcu. Produkcja w Miśni początkowo prowadzona była na małą skalę, pojedyncze egzemplarze traktowano jak dzieła sztuki. Dopiero pod koniec lat 20. stała się bardziej dostępna, ale i tak przez dłuższy czas porcelana ta była rozdawana, a nie sprzedawana.
malujemy...
techniki
http://www.tap-art.pl/pl/383/
holenderska porcelana na sukience
Historia dekoracyjnego fajansu holenderskiego ma swój początek w XVI wieku. Również tutaj wpływ artystów włoskich był tak duży, że w początkowej fazie produkcji wzoruje się na wyrobach włoskiej majoliki. W 1654 roku część miasta Delf została zrujnowana na skutek wybuchu prochu, przy jego odbudowie znaczna część piwiarni i browarów została przebudowana na manufaktury ceramiczne. Ten fakt przyczynił się do rozwoju produkcji wyrobów fajansowych i tak w II połowie XVII wieku Delf staje się najważniejszym ośrodkiem wyrobów fajansowych w Holandii, przybywa nowych warsztatów. Postęp technologiczny sprawił, że jakość fajansów holenderskich jest bardzo dobra, a stosowane wówczas nazewnictwo określa je jako porcelanę. Porcelanę zdobiono motywami biblijnymi, roślinnymi lub scenami z życia Holendrów.Na ogół wzory malowana na białym tle, choć malowano też na czarnym tle co miało imitować chińską lakę. W połowie XVIII wieku w Anglii rozpoczęto produkcję na masową skalę, z uwagi na niskie koszty produkcji stanowiła ona zagrożenie dla fajansów holenderskich. W 1799 roku konkurencja zagraniczna przyczyniła się do zmniejszenia liczby manufaktur do dziesięciu. Sztuka ręcznego ozdabiania wyrobów niebieską farbą odżyła w 1876 r. za sprawą Joosta’t Hoofta.
A ja chodzę desperacko i na przekór wszystkim moknę...
W Europie technologię produkcji odkrył w początkach XVIII w. Ehrenfried Walther von Tschirnhaus. Po jego śmierci prace kontynuował w Dreźnie i Miśni jego uczeń Johann Friedrich Böttger, alchemik elektora saskiego i króla Rzeczypospolitej Augusta II. Było to osiągnięcie bardzo ważne, także ze względu na rosnące w tamtym czasie zainteresowanie chińszczyzną. Porcelanę wyrabianą w Saksonii nazywano "białym złotem" dlatego, że zastępowała złoto jako królewski podarunek, osiągając ceny porównywalne do kruszcu. Produkcja w Miśni początkowo prowadzona była na małą skalę, pojedyncze egzemplarze traktowano jak dzieła sztuki. Dopiero pod koniec lat 20. stała się bardziej dostępna, ale i tak przez dłuższy czas porcelana ta była rozdawana, a nie sprzedawana.
malujemy...
techniki
http://www.tap-art.pl/pl/383/
Historia dekoracyjnego fajansu holenderskiego ma swój początek w XVI wieku. Również tutaj wpływ artystów włoskich był tak duży, że w początkowej fazie produkcji wzoruje się na wyrobach włoskiej majoliki. W 1654 roku część miasta Delf została zrujnowana na skutek wybuchu prochu, przy jego odbudowie znaczna część piwiarni i browarów została przebudowana na manufaktury ceramiczne. Ten fakt przyczynił się do rozwoju produkcji wyrobów fajansowych i tak w II połowie XVII wieku Delf staje się najważniejszym ośrodkiem wyrobów fajansowych w Holandii, przybywa nowych warsztatów. Postęp technologiczny sprawił, że jakość fajansów holenderskich jest bardzo dobra, a stosowane wówczas nazewnictwo określa je jako porcelanę. Porcelanę zdobiono motywami biblijnymi, roślinnymi lub scenami z życia Holendrów.Na ogół wzory malowana na białym tle, choć malowano też na czarnym tle co miało imitować chińską lakę. W połowie XVIII wieku w Anglii rozpoczęto produkcję na masową skalę, z uwagi na niskie koszty produkcji stanowiła ona zagrożenie dla fajansów holenderskich. W 1799 roku konkurencja zagraniczna przyczyniła się do zmniejszenia liczby manufaktur do dziesięciu. Sztuka ręcznego ozdabiania wyrobów niebieską farbą odżyła w 1876 r. za sprawą Joosta’t Hoofta.
A ja chodzę desperacko i na przekór wszystkim moknę...
Komentarze
Prześlij komentarz