Na dywanie siedzi jeż

Na dywanie siedzi jeż,
Co on zrobi to my też.
My lubimy bardzo jeże,
Niech innego nam wybierze.

Ja jestem jeż lubię ….  też.

Jeże należą do stosunkowo dużych owadożernych

   Kiedy jeż się przestraszy, zwija się w kulkę najeżoną kolcami oraz wydaje charakterystyczne posapywania. 

Idzie jeż, idzie jeż,
Może ciebie pokłuć też!

Pyta wróbel: "Panie jeżu,
Co to pan ma na kołnierzu?"

"Mam ja igły, ostre igły,
Bo mnie wróble nie ostrzygły!"

Idzie jeż, idzie jeż,
Może ciebie pokłuć też!

Zoczył jeża młody szczygieł:
"Po co panu tyle igieł?"

"Mam ja igły, ostre igły,
Żeby kłuć niegrzeczne szczygły!"  

Sroka też ma kłopot świeży:
"Po co pan się tak najeżył?"

"Mam ja igły, ostre igły,
Będę z igieł robił widły!"

Wzięła sroka nogi za pas:
"Tyle wideł! Taki zapas!"

W dziesięć chwil już była na wsi:
"Ludzie moi najłaskawsi,

Otwierajcie drzwi sosnowe,
Dostaniecie widły nowe!" 

 Pierwsze jeże pojawiły się na ziemi ok. 30 milionów lat temu w erze oligoceńskiej. Dziś w Europie Środkowej żyją dwa gatunki, które uważa się za odrębne: jeż zachodnioeuropejski (Erinaceus europaeus) i jeż wschodnioeuropejski (E. cancolor), którego odróżnia duża, biała plama na piersi. Jeża zachodnioeurepejskiego spotyka się w Polsce na Dolnym Śląsku, Ziemi Lubuskiej i części Wielkopolski (zlewni Odry i Warty).

Jeż jest zwierzęciem towarzyskim, szybko przywiązuje się do człowieka

  Nie lubi wody, ale w potrzebie bardzo dobrze pływa i śmiało pokonuje różnego rodzaju przeszkody terenowe, wspinając się na nie. Ma bardzo dobrze rozwinięty zmysł smaku, jest wybredny

 Podstawowe pożywienie jeża na terenach leśnych stanowią: owady, dżdżownice, ślimaki, żaby, ptasie jaja, gady oraz młode gryzonie. Zdarza się, że ten największy leśny owadożerca zjada pisklęta ptaków gniazdujących na ziemi, nie gardzi również pokarmem stricte roślinnym, takim jak: jagody, żołędzie, orzeszki buka, grzyby i opadłe, dojrzałe owoce
 Kryjówki dzienne jeża znajdują się najczęściej w stertach liści lub chrustu, w starych dziuplastych drzewach, dziurach obrośniętych roślinnością murów, w stodołach, a nawet stajniach, gdzie zwierzę może wymościć sobie wygodne i bezpieczne legowisko